BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ... ARAMIZDA 1158 KM VARMIŞ...

Geçen gün ayakta.com' da oy verilemiyordu. Böyle bir sorun oluştu. Sonra Saygın'ın bana öğrettiği şekilde back up yaptım ftp'den. Hooop... Oldu... Bravo bana...

Saygın artık askere gittiği için evde korku dolu dakikalar beni bekliyor. Erdem de sık sık Ankara'ya gider oldu. Burdan arkadaşlara sesleniyorum: "Gelin 5 ay bizde kalalım, bitki çayları, süte kahveler, şaraplar, biralar, taze sıkma meyva suları ikram ediyorum bizde geceleri kalacaklara". Saat şu an 00.15 yavaş yavaş uyku moduna geçmem gerek. Salon iyi salonda uyuyacağım. Seviyorum salonu..

Şimdi bu askerlik mevzusu hakkındaki düşüncem şudur; Biz Saygın'la hep paralel hayatlar yaşadık. Yani lise sınavlarına girildi, gidildi. Üniversite sınavlarına girildi, gidildi. Staj yapıldı, sınavlara, derslere girildi, dönem dersleri seçilirken beraber beklendi bilgisayar başında gözler kan çanağı, tatillere çıkıldı, parasız kalındı, para oldu harcandı, işe girildi, işten çıkıldı, yüksek lisans yapıldı, tezler otomasyona teslim edildi, evde freelence çalışma dönemi yaşandı derken askerlik çıktı ortaya. Bence askerlikten bu kadar korkmasının sebebi bunu bensiz yapıyor olmasıdır diye düşünüyor, kendimi hayatın merkezine koyuyor, kendimi çok seviyorum. Şimdi ben ordaki deneyimlerinden habersiz olacağım her zaman. O hisleri bilemiyor olacağım. Nöbetmiş, telefon kuyruğuymuş, komutan korkusuymuş benim için bunlar hep hayal ettiğim karanlık imajlardan daha öteye geçemezken, bu çocuğun hayatının önemli bir parçasını oluşturacaklar. Yani bunu bilemeyecek olmam, asla tahmin edemeyecek olmam biraz beni buruyor açıkçası. Şimdilik askerlik hakkındaki görüşlerim bunlar. İlerde gelişecek, büyüyecekler tahminimce.

Saygının annesi hakkındaki fikirlerimi olgunlaşmaya bıraktım. Onları büyük bir hayal kırıklığı veya moral bozukluğu yaşamadıkça burada siz sevgili okurlarımla paylaşmamaya karar verdim.

Allah bizi kavuştursun:)